Een tijdje geleden bezochten we Ikea in Murcia. Toen we langs de afdeling met kinderartikelen kwamen zag ik een grote berg met knuffels. Middenin die berg van knuffelbeesten zag ik ook aapjes. Ik werd er dadelijk naartoe gezogen en kon het niet laten om een aapje in mijn armen te nemen en het heel innig te omhelzen.
Emoties van compassie, eenzaamheid en verdriet kwamen naar boven.
Een klein gelukje
Ik was 6 en een paar maanden van het schooljaar waren al verstreken eer ik mijn ouders om een knuffeldier vroeg. Andere kinderen op internaat hadden een knuffel om mee te slapen en ik leed dezelfde nood. Toen we in de stad een groot warenhuis bezochten koos ik een aapje uit. Het had een guitig snoetje en ik vond hem ietwat grappig. Hij was roestbruin en had rozige vilten voetjes en handen. Een stevig knaapje, geen zacht fluffy beestje. Hij verdween thuis dadelijk in mijn valies en reisde zondagavond mee naar internaat. Bij het slapengaan trok ik hem dicht tegen me aan, omarmde hem stevig. Ik gaf hem geen naam. Hij was mijn aapje, mijn gezel en ik voelde me minder eenzaam. Na een tijdje kwam één van zijn beentjes los. Het hing nog met wat garen aan een metalen ringetje te bengelen, dat uit zijn lijfje stak. Ik trok het garen weer zo strak mogelijk aan en knoopte het vast. Het beentje hing nog wat los maar dat deerde me niet. Het aapje hoorde hier thuis, hier in mijn bed op internaat. Wat zou er gebeuren mocht ik hem mee naar huis nemen om hem te laten herstellen? Misschien kreeg ik hem nooit meer mee.
Een groot on-gelukje
Het einde van het schooljaar naderde met de jaarlijkse apotheose, "het schoolfeest". De juf koos voor een lied van Louis Neefs, "De poppenstoet". 11 kinderen werden verkleed in de figuren van het lied en stapten in een stoet op het podium rond. De andere kinderen van de klas stonden erachter te wuiven als toeschouwers.
Een Zeeuwse boer, een eskimo, Roodkapje en Pinokkio, een indiaan een kapitein, een Mexicaan en harlekijn, een edelvrouw, een nobele heer en Mickey Mouse met Teddybeer.
Daarna werden de kinderen in de stoet vooraan op het podium van groot naar klein opgesteld. Als kleinste, tenger kind van de klas kreeg ik een broek met bretellen, grote sloffen, en op het hoofd een Mickey Mouse masker en oren. Ik was onherkenbaar. De teddybeer die ik meesleurde was van een enorm formaat. Zodra het liedje vorderde en het refrein begon zetten de kinderen één voor één een pasje naar voren en maakten een bij hun personage passende beweging. Zodra het mijn beurt was moest ik met de teddybeer een rondedansje maken. Op het einde volgde een luid applaus. Wat waren we trots op onze prestatie!
Na de optredens mochten we onze ouders weer vervoegen op de speelplaats waar er muziek speelde en iedereen aan tafeltjes van een drankje en taart kon genieten.
Mijn moeder vond mijn optreden zo grappig. Ze vertelde me dat ze de hele tijd tussen de gezichtjes op het podium naar mij op zoek was geweest en me niet kon vinden. Toen Mickey Mouse zijn rondedansje met de beer deed wist ze echter dadelijk dat ik het was. Ik danste houterig als een aap, net zoals mijn papa. Ze lachte.
Die uitspraak ging recht door mijn hart. Ik voelde me belachelijk, vernederd, niet erkend om wie ik was, en voelde immens verdriet. Ik slikte het allemaal in en probeerde verder te genieten van een dag die beloftevol had geleken.
Wat raakt ons diep vanbinnen?
Het zijn vaak kleine dingen, die mensen in onze omgeving niet opmerken, die ons het meest raken. Soms worden we er diep door gekwetst. We slikken de pijn gewoon in wanneer we merken dat onze omgeving er niet op reageert, en creëren de overtuiging dat het probleem bij onszelf ligt. Zo slikken we gedurende ons hele leven alle verdrietjes, on-gelukjes in.
Elk van ons is verschillend. De ene persoon is gevoeliger dan de andere. Vroeger werd je een "kruidje-roer-me-niet" genoemd, je was een "outcast". Doorheen de jaren werd je een "Hsp-er", een hyper sensitief persoon genoemd, waarvoor al meer begrip kwam.
Vorige generaties namen hun taalgebruik vaak niet zo nauw. Het leven van Jan modaal was veeleisend, zwaar, en je moest een "dik vel" hebben. Had je er geen, dan moest je het maar leren om er jezelf eentje aan te meten. Emoties werden geuit in woede, psychische en fysieke agressie. Erover praten was "not done".
Welke on-gelukjes heb jij ingeslikt?
Elk van ons slikt heel wat on-gelukjes in zijn leven. Het zijn emoties, energieën die in ons lichaam blijven vastzitten. Deze emoties worden af en toe getriggerd wanneer we ons in gelijkaardige omstandigheden bevinden als deze waarbij de emotie kwam vast te zitten.
Wanneer we deze emoties kunnen verwijderen zullen we niet langer meer getriggerd worden in gelijkaardige omstandigheden en kunnen we rustig en evenwichtig op de situatie reageren.
Tijdens twee opeenvolgende Emotion Code sessies, waarbij ik mijn herinneringen aan het aap-ongelukje naar boven haalde werden volgende emoties, die aan het voorval verbonden waren, weggewerkt:
Verlangen - het verlangen om gezien te worden als de persoon die ik was
Overweldigd - overweldigd door de uitspraak die me diep kwetste
Woede - boosheid om de pijn die mij werd aangedaan
Droevig - verdrietig om niet geapprecieerd te worden
Verlaten/achtergelaten - het gevoel om in de steek gelaten te worden
Huilen - huilen zonder tranen om mezelf sterk te laten lijken
Onwaardig - mezelf onwaardig voelen, niet goed genoeg zijn
Slapjes voelen - de fysieke weerslag op mijn lichaam
Vanzelfsprekend vinden - het door mijn omgeving vanzelfsprekend vinden dat ik deze pijn moest lijden
Afkeer - een afkeer voor het vertoonde gedrag
Rancune - weerwraak willen nemen, later als ik groot ben
Onbeantwoorde liefde - niet de liefde ontvangen die ik naar mijn gevoel verdiende
Ontmoedigd - ontmoedigd, geen verandering verwachtend
Hartpijn - diep gekwetst door een persoon waar ik van hield
Laag zelfbeeld - de schuld bij mezelf leggen, ik was het probleem, ik voldeed niet
Niet ondersteund - gevoel in de steek te worden gelaten
Alhoewel ik vanuit mijn ervaring als Emotion Code Practitioner vaak opmerk dat, naar aanleiding van een bepaalde intense emotionele ervaring, heel wat emoties kunnen komen vast te zitten, stond ik versteld van het aantal vastzittende emoties dat aan deze gebeurtenis gekoppeld was. Dat is natuurlijk niet altijd het geval, en tevens afhankelijk van de omstandigheden waarbinnen de persoon leefde en het aantal ervaren traumatische ervaringen. In de hierboven opgelijste verwijderde vastzittende emoties hadden de in vet gedrukt emoties de meeste impact.
Van on-gelukje naar gelukje
Door het verwijderen van onze vastzittende emoties kunnen we onze on-gelukjes oplossen. Voortaan zullen we ons lichter, gelukkiger en vrijer voelen.
Maak van jouw on-gelukjes voortaan ook gelukjes en boek een afspraak voor een Emotion Code sessie. Je zal versteld staan over de impact op jouw leven!
Wens je meer te weten te komen over The Emotion Code? Je vindt meer informatie op mijn website pagina. Bekijk ook het filmpje van Dr. Bradley Nelson, Chiropractor en ontwikkelaar van de methode.
Comments