English version: visit the English blog
Als jong kind leefde ik met mijn ouders in Brussel, de drukke hoofdstad van ons Belgenland. De zomervakanties mocht ik bij mijn nichtjes en neefjes in het landelijke Limburg doorbrengen.
Wanneer onze klusjes geklaard waren gingen we vaak bij buurkinderen langs, wandelden we samen naar het dennenbos dat zich slechts op 500m afstand bevond of vonden elkaar gewoon terug op straat waar we wat praatten, stoeiden en speelden.
Een klein gelukje
Bij de aanvang van die zomervakantie nam mijn tante me mee naar de schoenwinkel in het dorp waar ze een paar stevige sandalen voor mij uitkoos. Het waren sandalen met witte en rode lederen bandjes die over mijn voeten liepen. Bovenop zaten metalen knopjes, als beschermende blokjes. Ze zouden de hele zomer bestand zijn tegen het ravotten. Wat was ik blij met mijn sandalen die zoveel kleuriger waren dan de klassieke stevige lederen schoenen die mijn ouders voor me kochten.
Een groot on-gelukje
Die dag, ik was een jaar of 6, liepen we de straat op toen de bakker met zijn blauwe wagen met laadruimte, die vol broden en andere bakkerswaren volgepropt zat, voor het huis van de overburen stopte.
Een aantal jongens stond buiten en begon de meisjes, waaronder mezelf en mijn nichtje, te beledigen. Als klein tenger stadskind was ik echter niet op mijn mondje gevallen en kwam voor de groep op. Een uit de kluiten gewassen jongen van een jaar of 9 kon het verbaal niet tegen me halen en begon me daarom persoonlijk uit te dagen. Hij daagde me uit om in een gestrekte houding, voeten op de grond, met mijn handen aan de achterbumper van de bakkerswagen te gaan hangen. Ik zou het lef niet hebben, het niet durven. Het werd een over en weer geduw en op een bepaald moment ging ik gewoon aan de bumper hangen. Wat was er immers mis mee? Ik was niet bang voor de bakker, die een opmerking zou kunnen maken. Bovendien wou ik die lefgozer een lesje leren in zijn grootspraak, hem op zijn plaats zetten. Ik kwam op voor mijn nicht die hij als minderwaardig behandelde en beledigde.
In het geharrewar had echter geen van de kinderen opgemerkt dat de bakker teruggekeerd was naar zijn wagen. Achter het stuur stapte en vertrok op het ogenblik dat ik aan de bumper ging hangen.
De bakker vertrok en zou de hele straat uitrijden naar een volgende bestemming. Hij had immers net aan het laatste huis in de straat geleverd.
Daar hing ik aan de wagen te bengelen. Ik probeerde mijn lichaam zo gestrekt mogelijk te houden opdat mijn knieën de grond niet zouden raken. De asfaltweg was verhard met vermengd grind dat als een puntig stenen tapijt mijn hele huid kon openrijten.
Ik trok mijn tenen zoveel mogelijk in waardoor ik bescherming vond onder de lederen bandjes met metalen kopjes. Deze houding was echter moeilijk aan te houden.
Gelukkig zag een buurvrouw wat er gebeurde en fietste ze als een gek de wagen na die ze tot stilstand kon brengen.
De bakker was enorm geschrokken. Toen ik opstond liep het bloed van mijn knieën naar beneden, mijn tenen waren helemaal geschaafd en bloedden.
De dokter werd opgebeld en kwam langs. Hij schreef de nodige zalfjes en middelen voor.
Onze herinneringen
Vreemd hoe we in onze herinnering vaak slechts bepaalde fragmenten van een gebeurtenis bewaren. Zo herinner ik mij nog heel levendig hoezeer ik er nood aan had om voor mijn nicht op te komen en hoe ik handelde en dacht terwijl ik mij achter de wagen bevond. Aan de pijn en het daaropvolgend genezingsproces heb ik echter helemaal geen herinneringen meer. De ervaren emoties bewaren we, hechten zich vast in ons lichaam, de fysieke pijn vergeten we echter zodra de pijn verdwijnt.
Welke gebeurtenissen herinneren jou aan diepgaande emoties? Welke eerder beleefde en geheelde fysieke pijnen blijven jou parten spelen?
Helen is de boodschap
Zodra fysieke wonden genezen en de pijn is verdwenen worden we er niet meer door geraakt. Ons lichaam is geheeld. Emotionele pijn blijft echter voelbaar aanwezig. De diepgaande emoties die we na de gebeurtenis niet konden verwerken hechten zich vast in ons lichaam onder vorm van energieballen. Hierdoor kunnen zowel mentale als fysieke klachten ontstaan. Het oplossen van deze vastzittende emoties zorgt voor fysieke en mentale heling. Het lichaam wordt bevrijd van negatieve laag vibrerende energieën, gaat weer hoger vibreren en kan hierdoor het zelf-genezend vermogen van het lichaam weer activeren.
De Emotion Code is een methode waarbij vastzittende laag vibrerende emoties energetisch worden verwijderd en waardoor het lichaam weer kan helen. Oudere mensen kunnen tot honderden vastzittende emoties opstapelen, kinderen tientallen, afhankelijk van het aantal diepgaande emotionele ervaringen. Het is een eenvoudige methode die zowel bij volwassenen, kinderen als dieren kan toegepast worden.
Maak vandaag nog een afspraak, verwijder jouw vastzittende emoties en ervaar hoe jouw leven een nieuwe wending kan nemen, bevrijd van oude ballast.
Emoties en kleuren: De taal van ons innerlijke
Emoties vormen een krachtig aspect van ons mens-zijn, en net als kleuren, hebben ze de kracht om onze wereld weer te geven op een manier die soms moeilijk met woorden te beschrijven is. Elke emotie kan worden gekoppeld aan een kleur die de intensiteit en het gevoel ervan uitdrukt. Denk bijvoorbeeld aan het diepe rood van passie of woede, een kleur die in zijn intensiteit de vurigheid van deze emoties weerspiegelt. Of aan de kalmerende kleur blauw van sereniteit en vrede, die ons herinnert aan de rust van een stille zee of een heldere hemel.
Het idee om emoties in kleuren uit te drukken helpt ons om ze beter te begrijpen en ermee om te gaan. Kleuren kunnen een visuele taal zijn voor ons innerlijke zijn, een manier om over onze gevoelens te communiceren en deze te verkennen zonder dat woorden altijd nodig zijn. Wanneer we ons bewust worden van de kleuren die onze emoties vertegenwoordigen, kunnen we misschien ook beter begrijpen hoe deze emoties ons leven beïnvloeden en hoe we er meer in balans mee kunnen komen.
In mijn boek "De Kracht van één zijn met je Ware Zelf" wou ik de emoties en de verhaallijn die in de verschillende delen werden behandeld weergeven in de bijbehorende illustraties. Laura Bertrands, mijn bonus-dochter (Johan's dochter) leefde zich in deze emoties en verhalen in en vertaalde ze in kleur door middel mixed-media art illustraties.
Mooi hoe zij zo puur deze gevoelens, emoties en verhalen kan weergeven!
Ik werd persoonlijk zo diep geraakt door de mooie illustraties dat ik het niet kon nalaten om er mee aan de slag te gaan en er meerdere producten mee te ontwerpen.
Zo kan je in de webshop een setje van 8 bladwijzers terugvinden en posters van de illustraties en de cover van het boek. Daarnaast ook nog een 20-delige kaartenset waarmee je met anderen in gesprek kan gaan over onderwerpen gelinkt aan het boek, of om gewoon zelf eens bij te bezinnen.
Deze producten zijn de moeite waard om je leven meer kleur te geven. Neem zeker eens een kijkje!
Niki
Comentários